Karaçam fidanları bir miktar gövde geliştirdikten sonra, genellikle iki veya üç yıl sonra, kablolamaya başlamanın zamanı gelmiştir. Daisaku Nomoto'nun genç fidelerin yavaşça gelişmesi gerektiği yönündeki tavsiyesine uyarak saksı değiştirmeyi atladım ve ağaçları mevcut 3 inçlik saksılarına bağladım. Önce kablolamayı kolaylaştırmak için alt iğneleri çıkardım, sonra köklerin gövdeden çıktığı seviyeye ulaşana kadar en üstteki toprağı kaldırdım.
 |
| 3 yaşında Karaçam |
 |
| Alt iğneleri Çıkardıktan sonra |
Nomoto teli tencereye sabitlemek için bana harika bir numara gösterdi. Fide ve saksıdan biraz daha uzun bir tel ölçtüm ve teli saksının dibinden geçirdim. Pense ile küçük bir kanca oluşturmak ve teli yerine çekmek, teli sağlamlaştırdı ve fideyi bağlamayı kolaylaştırdı.
 |
| Ankraj Teli |
 |
| Kanca Oluşturma |
 |
| Kancayı Taktıktan sonra |
Nomoto bu noktada aradığı eğri türlerini gösterdi. Bobinler birbirine yakındı ve her yöndeki hareket hafifti; orta veya büyük boy bir ağaca son derece uygundu.
Ağacın nihai boyutu neden önemlidir? Bu aşamadaki nokta, gövdenin gelecekteki çizgisi boyunca büyümeyi geliştirmektir. Küçük ağaçlar büyük ağaçlara göre daha sıkı eğrilere sahip olacağından, gelecekteki shohin ve kifu bonsai için sonunda büyüyecek ve sıkılaşacak ağaçlar için eğrileri hafif yaptık.
 |
| Gelecekteki Büyük Ağaç |
Büyük bir ağaçtaki çok küçük kıvrımlar bazen gövde kalınlaştıkça kaybolur ve bazı durumlarda ters daralmaya neden olabilir; her ikisi de istenmeyen etkilerdir. Eğrileri ağacın gelecekteki boyutuyla eşleştirmek buna karşı iyi bir kontroldür.
 |
| Geleceğin Çamları |
Ya da bana öyle söylendi; bu yaklaşımın etkisini birkaç yıl sonra görmeyi çok merak ediyorum.
Jonas Dupuich
